Dag 19, San Fransisco

Vanmorgen moeten we om 10 uur bij de boot zijn die ons naar Alcatraz gaat brengen. De wekker wordt dus gezet, want we willen eerst ontbijten en we moeten een half uurtje lopen. Dit is geen straf want het is een leuke wandeling door de stad. Als we bij Pier 33 aankomen verloopt alles vlot en varen we in een kwartier naar Alcatraz. Het is een beetje mistig maar dat hoort bij de sfeer!

Als we aankomen zien we het eiland met veel verval.​ Alcatraz was voorheen een militaire gevangenis maar van af 1934 tot 1963 werd het een federale gevangenis waar de zwaarste criminelen van het land werden opgesloten omdat ontsnappen haast onmogelijk was. We krijgen een audiotour in het Nederlands en zo krijgen we een goed beeld van hoe die tijd moet zijn geweest. De douches, de cellen, de eetzaal, kantoor van de directeur etc.. Hoe de gevangen geleefd hebben en er verschillende mislukte ontsnappingspogingen hebben plaatsgevonden(Eén poging is bekend van de film met Clint Eastwood: Escape from Alcatraz). Ook dat de gevangenbewaarders met hun gezinnen op het eiland woonde en hun kinderen daar opgroeide.

Het eiland is nu overspoeld met broedende meeuwen waar we niet te dichtbij mogen komen omdat ze agressief kunnen reageren ivm hun jongen. We lopen een paar uurtjes rond en nemen dan de boot terug naar San Francisco. Hier lopen we naar de gezellige Fishermans Wharf. Een werf met veel winkeltjes en eetgelegenheden. Tara en Mo hebben zin in de Clam Showder met brood, een heerlijke vissoep opgediend in een uitgehold brood, jammie! Stephan en Loïs nemen Fish and chips.

Beetje verder ligt Pier 39 waar we de zeeleeuwen bezoeken. Ze liggen op de houten vlonders op een kluitje te slapen, gapen en ruzie te maken. Wat een luie, slome en stinkende en vooral grappige dikkerds zijn het! Leuk om een poosje te observeren.

We huren fietsen en gaan op pad over het fietspad richting de Golden gate bridge, ook een hoogtepunt van ons bezoek aan San Francisco. Het is een hele klim(voor Mo;) maar als we er zijn is het werkelijk adembenemend. De brug is bijna 3 km lang  en ligt 67 meter boven de waterspiegel. De mist is opgetrokken en de zon begint te schijnen. Het waait best hard(de brug kan in totaal 7 meter afzwaaien bij harde wind) en het is flink trappen. Loïs wordt bijna een keer tegen een hek geduwd door de harde wind maar ze vindt het geweldig. We besluiten aan de overkant om niet met de ferry de oversteek terug te maken maar weer dezelfde weg over de brug terug te fietsen, veel leuker! Op de terugweg zien we een helikopter onder de brug door vliegen! We fietsen op ons gemakje weer terug naar Fishermans Wharf en leveren de fietsen in. We zijn drie uurtjes op weg geweest.

We halen een overheerlijke welverdiende milkshake en lopen richting Lombard Street, een heel klein, kort straatje met maar liefst acht haarspeldbochten waar auto's alleen naar beneden mogen rijden. De vele kleurrijke bloemen en mooie Victoriaanse huizen die aan Lombard street liggen maken dit een idyllisch plekje. Het uitzicht over San Francisco is geweldig.

We lopen via de Italiaanse wijk terug en komen uit bij het bekende restaurant de Stinking Rose. We roken de knoflook al van verre dus we zitten goed! Het knoflookrestaurant is leuk ingericht met gezellige hoekjes. De knoflookslinger gaat door het hele restaurant. Langs de muren hangen vele foto's van bekende Amerikanen die deze plek ook wisten te vinden. Omdat we niet zoveel honger hebben maar dit restaurant graag willen uitproberen bestellen we soep en een salade. Heerlijk en precies voldoende. Tara en Loïs kopen nog een souvenirtje in Chinatown en daarna lopen we moe maar voldaan van deze superdag in San Francisco naar het hotel.